ऊ
एउटा मात्र त्यो ब्यक्ति हो
जो एकान्तमा
नयाँ नयाँ बिचार जगाउथ्यो
र नीरबतामा
आफूसंग आफै रमाउथ्यो
अनि शून्यतामा
कुन्नि कोसंग लजाउथ्यो
र मौनतामा
कलम कापी समाउथ्यो
ऊ कबि थियो।
-----------१ ------------------------------
ऊ
एउटा मात्र त्यो ब्यक्ति हो
जो टुक्रिएको आभासमा
आफ्नो पीडा, बेदना र बिरहलाई
खालि बिगतको टुक्रामा बिसाउथ्यो
स्तब्धतामा,
आफ्नो हृदयलाइ मसिभित्र खनाउथ्यो
र उदासी समयहरुलाई
भावनाको लहरमा बगाउथ्यो
ऊ कबि थियो।
------------२ ------------------
ऊ
एउटा मात्र त्यो ब्यक्ति हो
जो अविरल ग्लानीमा
आफ्नो सुन्दर संसार बनाउथ्यो
असह्य पिडामा
सुखद कल्पनाको महल बनाउथ्यो
अनि आन्तरिक बिरक्तिमा
स्वयम भाबुक सृष्टि जन्माउथ्यो
र एकैछिन घोरिएर
कलम कापी समाउथ्यो
ऊ कबि थियो।
----------३ -----------------
ऊ
एउटा मात्र त्यो ब्यक्ति हो
जो उदासी समयहरुमा
आफै आफैसंग गुनगुनाउथ्यो
निस्सार मोहहरुसंग
टाढैदेखि अघाउथ्यो
अनि आर्तगत जीबनसंग
तर्क बितर्कहरु जगाउथ्यो
र एकांकी बाताबरणमा
कलम कापी समाउथ्यो
ऊ कबि थियो।
---------------४ ----------------
ऊ
एउटा मात त्यो ब्यक्ति हो
जो सुनसान बाताबरणमा
आफू एक्लैपनि रमाउथ्यो
संसारको बिचित्रतालाई
आफ्नो पात्र बनाउथ्यो
अनि कल्पनाको सागरमा
आफू आफैभित्र रमाउथ्यो
क्षणभरको सोचाइसंगै
कलम कापी समाउथ्यो
ऊ कबि थियो।
----------५ ----------
(समाप्त)
स्रष्टा : ड़ा दीपक यात्री
लेखनाथ-२७, कास्की
हाल :प्रमुख सूचना प्राबिधिक ,
नेपाल क्यान्सर हस्पिटल एण्ड रिसर्च सेन्टर
ललितपुर नेपाल
रचना मिति : २०५२ साल चैत्र ५ गते
No comments:
Post a Comment