लेखूँ यस्तो कबिता

 लेखूँ यस्तो कबिता :

सखारै,

मेरी बुढी आमा

घासको भारी आँगनतिर  बोकेर

बारीबाट उक्लिंछिंन 

अनि घामले पनि 

कुहिरो हुस्सुको पर्दा उघार्दै 

कलिला किरणले मेरी आमामा चमक पार्छ 

मलाई लाग्छ-

उषाको किरणजस्तै एउटा तेजस्वी कबिता लेखूँ। 

--------------------------१ -----------------------------------

दिनदहाडै,

मेरो प्यारो चन्चले छोरासँग 

कपर्दी र डन्डीबियो खेल्दै

मेरै आगनीको डिलमुनि 

प्रचण्ड गर्मी बर्षाउदै 

घामले खेतबारी बालीनाली हसाउछ

मलाई लाग्छ -

घामको प्रचण्डता जस्तै एउटा शक्तिशाली कबिता लेखूँ। 

----------------२ ----------------------------------------------

साझपाख,

पहाडको थुम्कीमा 

हली खेतालाहरुले सुस्केरा हाल्दै 

पाटी पौवा र चौतारीहरुमा विश्रामको स्वाश फेर्दै गर्दा 

गोधुली रङ्गको क्षितिज 

सुर्यास्तसंगै बिलिन भइरहेको देख्दा 

मलाई लाग्छ -

गोधुली साझजस्तै एउटा रङ्गी बिरङ्गी कबिता लेखूँ। 

-----------------३ -------------------------------------

रातपख,

आफूमाथिको सेतो आकाश 

कालो मसि मिलाएर अध्यारिदै गर्दा 

गन्तब्यमा यात्रा गर्दै गरेका बटुवाहरु 

आफ्नै पिढीमा बास माग्न ओइरिएपछि 

जूनको कुनै अस्तित्व र उपस्थिति नदेखिएपछि 

मलाई लाग्छ -

अध्यारोको बिरुद्दमा एउटा प्रभावशाली कबिता लेखूँ 

-------------------------३ --------------------------------

समष्टिमा,

प्रत्येक प्रभातमा किरणहरु फैलन सकून 

प्रत्येक मध्यान्हमा घाम्हारू टन्टलापुर हुन् सकून 

प्रत्येक साझमा क्षितिजहरु रंगीन गोधुली बनून 

प्रत्येक रातमा आकाशहरु जूनसंगै चम्किरहून 

अनि मेरो कबिता -

चारै प्रहर जस्तै सधै अमर बनोस 

मेरो सृजना -

चारै प्रहर जस्तै सधै अजर बनोस।  

-----------४  ------------------------------------

             (समाप्त )

स्रष्टा : ड़ा दीपक यात्री

लेखनाथ-२७, कास्की 

हाल :प्रमुख सूचना प्राबिधिक ,

नेपाल क्यान्सर हस्पिटल एण्ड रिसर्च सेन्टर

ललितपुर नेपाल

दिनांक : २०७९ साल फाल्गुन ६ गते