मेरो देश, मेरो प्रतिबिम्ब : (राष्ट्रिय कबिता महोत्सव २०८० को निम्ति )

 मेरो देश, मेरो प्रतिबिम्ब : 

जब म हेर्छु -

मेरा हातका लामाछोटा औलाहरु 

औलाबिचका छुट्टाछुटै कापाहरु 

लाग्छ औला जस्तै चुच्चेबुच्चे पहाड पर्बतहरु 

लाग्छ कापाजस्तै भन्ज्यांग अनि गल्छेडाहरु 

जब म देख्छु -

मेरो हत्केलाका सलक्क परेका रेखाहरु 

भन्छु, म संगै बगिरहेछन कर्णाली, गण्डकी र कोशीहरु !

----------------------१ ----------------------------------------------------

जब म देख्छु -

हिउले सेताम्मे घुम्टो ओंढीरहेकी सगर हिमाल 

कचेरा भरिएको आखाँजस्तै रारा र फेवाताल 

हिऊद र बर्षा झेलेका धूपी र सल्लाका चारकोशे झाडी 

नागबेली लहराजस्तै घुम्दै फिर्दै  बगेका खोला र नदी 

 उस्तै उस्तै लाग्छ मलाई -

भन्छु, असि बर्षिय आमाको दिब्य रुप हो नेपाल  !

------------------२ -----------------------------------

जब म भेट्छु -

खण्ड खण्ड मुहारभित्र 

पत्रैपत्रा भएर चाउरिएका उजाड बस्तीहरु

कुप्रिदै कुप्रिदै गतीहिन बन्दै गरेका 

डाडा पाखा, थुम्का थुम्कीहरुको रुग्ण हविगत 

तराई मधेशभित्र पानीको नथामिएको भेल 

उस्तै उस्तै लाग्छ मलाइ -

भन्छु, मेरो असि बर्षिय बाबाको दिब्य रुप हो नेपाल !

-------------------------३ ---------------------------------

यथार्थमा,

 कुनै साल बाढी आउदा 

पाखाहरु स्वयम हाम फाल्लान 

कुनै बर्ष भू-कम्प आउदा 

धरहराहरु आफै भत्केलान 

तर मलाइ गर्ब छ -

न कुनै प्रकोपले सगरमाथाको उचाई घट्नेछ !

न कुनै बिपत्तीले नेपालको झण्डा झुक्नेछ !!

-------------------------४ ---------------------------------

            (समाप्त )

  डा दीपक यात्री 

लेखनाथ -२७, कास्की नेपाल