•बाल्यवय•
तिर्खा,भोक सहेर काम घरका बिर्सी चटक्कै सब
खेल्थ्यौँ खेल रमाउँदै विगतमा छन् सम्झनामा अब।
डुल्थ्यौँ खेत,अरण्य खर्क र खला उन्मुक्त हामी बनी
घर्क्यो दुर्लभ 'बाल्य जीवन' कहाँ भेटिन्छ खोजे पनि ?
न्यास्रो, निर्जन, शून्यझैँ घर हुने आमा नआएपछि
लाग्थ्यो झन् सुनसान पूर्ण घर नै बाबा नआएपछि।
बर्खामा मन शान्त, ढुक्क नहुने खोला नधाएपछि
हुन्थ्यो मौन प्रभात झन् विहगले गाना नगाएपछि।।
मागे जे पनि मिल्दथ्यो र त थियो आनन्दको दैनिकी
चाहेकै घरभित्र खान सकिने खोजी निकाली झिकी।
के गर्ने, कसरी,कहाँ, किन हुने औत्सुक्य स्वाभाविक
भोको पेट, शरीर लस्त मनमा आनन्द मिल्थ्यो खुब।।
चोखो प्रेम दबाबहीन सुखको साम्राज्य बेग्लै थियो
लाग्थ्यो प्राप्ति अवर्णनीय अति नै खेलेर डन्डीबियो।
ढुङ्गा, काठ सजाउँदै पसलमा व्यापार गर्थ्यौँ तर
साटेछौँ सुख, शान्ति, हर्ष पहिले पैसा हुँदा पत्कर।।
पैसा,शक्ति छ,छैन तुष्टि अहिले स्वातन्त्र्य भाग्यो पर
पाई खिन्न छु जे कमाउन भनी छाडेर आएँ घर।
फर्की बालक-काल निष्कपटता आउन्न होला अब
दिन्थेँ यी सब वस्तु जे मसित छन् मिल्ने भए शैशव।।
-------------------------------बासुदेब पाण्डे
----------------------------------------------------------------------
•सुस्त असार•
ढाकी डाँडा गगन घन जो गर्छ पानी प्रसार
मोतीजस्ता जललुङहरू बन्न थाल्छन् जुहार।
गर्थ्यौ वर्षा झमझम धरा तृप्त पार्थ्यौ असार
सुख्खा धर्ती तर जलदमा छैन केही हतार।।
गर्थ्यौ केही दिन अघि तिमी पार्न पानी हतार
सिध्यायौ के सकल जल वा रुष्ट छौ ए असार।
आऊ वर्षा झमझम गरी सृष्टिलाई सिँगार
प्यासी धर्ती, सकल बिरुवा, जीवलाई नमार।।
ढाकी सिङ्गो जग गगनमा मेघको राज चल्थ्यो
मानो रोपे, कृषकजनले त्यो मुरीमा बदल्थ्यो।
हेर्छन् मान्छे नभतिर घटा छैन जस्तो हतार
पानी वर्षा कम हुन गयो जान लाग्यो असार।।
छैनन् ऐले विगत दिनझैँ धानबाली गरामा
निस्केनन् खै विपुल जलका मूल साँच्चै धरामा।
उर्ली बग्दो भल न खहरे मेघ लाचार हार
माया माऱ्यौ किन प्रकृतिको निष्ठुरी ए असार।।
उड्दै आओस धवल कुहिरो ढाकियून् शैलमाला
रोपून् बाली कृषकगणले देखियून् दिव्य बाला।
तिम्रो शोभा जलपरिधि हो अन्नदाता असार
पर्खेकी छिन् प्रकृति दुलही फर्क गर्दै हतार।
No comments:
Post a Comment